Piloot Julio Poch na emotionele zitting vrijgesproken
Julio Poch is door de Argentijnse rechtbank vrijgesproken van de verdenking dertig mensen vanuit vliegtuigen in zee te hebben geworpen. Het vonnis werd bekend na een tumultueuze zitting.
Marcel Haenen
30 november 2017
Al meer dan een uur te laat zijn de 54 mannen die verdacht worden van misdrijven tegen de menselijkheid. Ook de rechters laten zich niet in de rechtbank zien. De echtgenotes van de militaire verdachten die op een speciale tribune een plek hebben gekregen, beginnen steeds luidruchtiger te mopperen. Argentinië is zelfs niet in staat een historisch proces op het afgesproken tijdstip te laten beginnen, klagen de chic geklede vrouwen.
,,We zijn naar dit circus gekomen maar we hebben geen enkele hoop op een goede afloop’’, vertelt Ines Hansen. Ze is getrouwd met een militair die al eerder tot levenslang is veroordeeld. Omdat hij volgens haar tijdens de junta die het land van 1976 tot 1983 met harde hand regeerde zijn vaderland heeft verdedigd tegen linkse terroristen. Hansen zit met een stevige zwarte tas op schoot en heeft een blauwe regenjas tot haar kin dicht geritst om zich te beschermen tegen de snijdende koude in de rechtszaal. De airco blaast meedogenloos op vriesstand. ,,Er zullen vandaag heus wel een paar verdachten worden vrijgesproken. Dat doen de rechters voor de show. Om te veinzen dat dit een rechtsstaat is.’’
Ze krijgt luid bijval van de vrouw achter haar, Eneida de Alves de Oliveira de Taffarel. Ook de Argentijnse militaire echtgenoot van deze Braziliaanse vrouw zit al tien jaar vast. ,,Allemaal politieke gevangenen’’, zegt ze. Ze deelt cd-roms uit die de journalist later thuis maar eens op zijn gemak moet bekijken. Dan zal hij zien dat de Argentijnse rechtsgang enorm stinkt. De militairen vochten destijds tegen de linkse Montoneros. Hadden ze dat niet gedaan dan was Argentinië in een soort Cuba veranderd, luidt het betoog. ,,Wist u trouwens dat Nederland deze schandalige processen financieel heeft ondersteund? Omdat ze zogenaamd iets voor mensenrechten willen doen’’, vertelt Ana Bareiro, ook getrouwd met een militair die levenslang moet zitten.
Argentijnse volkslied
Net als ze deze theorie nader wil gaan duiden, worden de verdachten vanuit een kelder de rechtszaal binnen gebracht. De sympathiserende echtgenotes staan als een man op en beginnen te applaudisseren. ,,Helden’’, wordt er geschreeuwd. ,,Viva la Patria!’’ En dan zetten ze collectief met luide borst het Argentijnse volkslied in. De agenten die de orde moeten bewaren staan werkloos toe te kijken. Het loopt snel uit de hand. Nu beginnen ook de familieleden van de slachtoffers te joelen die op een andere tribune, achter de zaal met verdachten een plek hebben gekregen. Ze zwaaien met foto’s van de dodelijke slachtoffers van het regime.
Ines Hansen opent haar zwarte tas. Er komen posters te voorschijn van kleine kinderen die bij bomaanslagen van de Monteneros ruim veertig jaar geleden het leven lieten. De vrouwen hangen de posters om hun nek. De vuile oorlog van weleer woedt opnieuw in de rechtbank. Alleen de leden van de familie Poch blijven stilzitten. Echtgenote Grethe, zoon Andy, dochter Mariana en de acht jaar jongere zus van Julio, Patricia, lijken zich niet goed raad te weten in het tumult.
Door enorm hard in de microfoon te brullen, weet de voorzitter van de driekoppige rechtbank, Daniel Obligada, de rust enigszins te herstellen. ,,Beheers uw emoties! Anders laat ik de tribunes ontruimen.’’ Daarna kan het vonnissen beginnen.
Poch unaniem vrijgesproken
De rechter legt een enorme stapel aan twee kanten bedrukt papier op tafel en begint voor te lezen. De 65-jarige Julio Poch, in blauw pak en met rode stropdas, krijgt een plek midden in de zaal waar maar nauwelijks genoeg ruimte is voor zo veel verdachten en hun advocaten. Hij zit er uitdrukkingsloos bij. De Nederlandse advocaat Geert-Jan Knoops en zijn partner en echtgenote Carry Hamburger – die Poch vanuit Nederland adviseerden – hebben van de voorzitter toestemming gekregen de zitting als toehoorder tussen de verdachten bij te wonen. Ze zitten op de beste plek, op rij een, en luisteren aandachtig naar het vonnis in het Spaans – dat ze niet verstaan.
Om te voorkomen dat de zitting niet voor middernacht eindigt, begint de voorzitter in mitrailleurtempo zijn overwegingen voor te lezen. Eerst worden de formele verweren besproken en verworpen. Dan begint hij een voor een vonnissen uit te spreken. Levenslang is 29 keer het eindoordeel. Negentien mannen krijgen straffen van tussen de acht en 25 jaar. De straffen worden uitgedeeld wegens het moorden, martelen en ontvoeren van mensen. Motiveringen worden niet gegeven. Nadere uitleg krijgen de verdachten in een zitting van 5 maart 2018, zegt de rechter. Zes keer wordt iemand vrijgesproken. Achter me begint een man opeens te snikken. Zijn vader komt vrij. ,,Heel fijn’’, zegt hij even later. ,,Maar mijn pa heeft wel tien jaar vastgezeten.’’
Na 2,5 uur valt opeens de naam van Julio Poch. Vrijgesproken. Unaniem. Door drie rechters. Op de tribune vallen zijn naasten elkaar in de armen. Er klinken vreugdekreten en er wordt gesnikt. Even later lopen zoon Andy en Mariana Poch de gang op. Ze willen absoluut niet praten met de paar aanwezige Nederlandse journalisten. Alleen zus Patricia legt heel even, stiekem, uit hóe opgelucht de familie Poch is. Niemand heeft meegekregen hoe het oordeel precies werd geformuleerd. Iedereen was meteen van slag.
‘Terechte uitspraak’
Advocaat Knoops die samenwerkt met de Argentijnse advocaat Gerardo Ibañez is uiterst tevreden. Nu mag de tekst bekend worden van zijn officiële reactie die hij ’s ochtends aan het ontbijt in het Emperador hotel onder embargo had verstrekt. Het waren twee verklaringen. Als Poch zou zijn veroordeeld, was dit ,,een klap in het gezicht van het recht geweest.’’ Maar de juiste reactie luidt nu dat dit ,,een terechte uitspraak’’ is in een zaak ,,die alleen maar verliezers kent’’. Het leven van Julio Poch ,,is verwoest en de schade is nauwelijks nog goed te maken’’. Echt logisch vindt Knoops de vonnissen trouwens niet. Twee piloten van de kustwacht hebben namelijk wel levenslang gekregen.
Buiten voor de rechtbank, waar mensenrechtengroeperingen en leden van linkse bewegingen het proces op een groot scherm volgen, wordt inmiddels uitbundig feest gevierd. Bij elke ‘levenslang’ wordt er gejuicht alsof er net een doelpunt is gemaakt. De demonstranten zingen dat de militairen ,,net als de nazi’s destijds’’ zijn verslagen. En ze roepen: ,,30.000 vermisten. Present.’’
De Argentijnse onderzoeksjournaliste Miriam Lewin, die zelf als linkse activiste in 1977 door de militaire junta werd opgesloten in de martelcellen van de ESMA-school, zegt het als ,,een triomf’’ te zien dat in ieder geval twee piloten levenslang kregen. Met de vrijspraak van Poch is ze het niet eens. ,,De aanklagers hebben overtuigend aangetoond dat de bekentenissen van Poch tijdens dat etentje op Bali meer waren dan bravoure. Er waren meer collega’s die Poch onophoudelijk hebben horen opscheppen over zijn deelname aan moordvluchten.’’
Toch nog even op de foto
Om acht uur ’s avonds is, na vier uur, het voorlezen in dit voor Argentinië historische proces voorbij. De rechter was inmiddels nauwelijks meer verstaanbaar. De familie Poch komt zenuwachtig naar buiten. Er bestaat nog steeds de angst dat het OM mogelijk meteen hoger beroep aankondigt en Poch dan nog niet loslaat. Ook Knoops en Hamburger houden nog rekening met een rampscenario. Knoops kondigt aan dat nu de tijd rijp is ,,voor een diepgaand onderzoek naar de rol van de Nederlandse staat’’. Die heeft Nederlander Poch via een truc uitgeleverd waardoor hij acht jaar in voorarrest zat.
Dan verdwijnt de familie Poch opeens schielijk in de lift. Ze gaan van de begane grond naar de zesde etage van het enorme gerechtsgebouw, is te zien op het schermpje boven de lift. Op de zesde staan familieleden van de zes vrijgesproken verdachten te wachten op ‘hun’ mannen. Na een half uurtje komt als laatste Julio Poch, die zich inmiddels heeft omgekleed en een sportief geblokt hemd draagt, door een glazen deur de gang op.
Hij valt zijn familie in de armen, knuffelt zijn advocaten en geeft ook de verslaggever een hartelijke omhelzing. Praten wil hij niet met de pers. Dat kan later. Op Schiphol waar hij over een week naar toe hoopt te vliegen. Eerst maar eens heelhuids wegkomen uit Argentinië. Na enig aandringen is Poch nog wel bereid een foto van hem te laten maken. Hij gaat staan, steekt zijn rechterarm omhoog en balt zijn vuist.
Overzicht aanklachten
In 2012 begon het megaproces in Buenos Aires met 68 mannen in de beklaagdenbank. Er is nu vonnis gewezen tegen 54 verdachten. De overige veertien mannen zijn de afgelopen jaren gestorven of te seniel bevonden om nog langer te kunnen deelnemen aan het strafproces. Op enkele uitzonderingen na – waarin celstraffen van tussen de 18 en 25 jaar werden gevorderd – eiste het Argentijnse Openbaar Ministerie in alle gevallen levenslange gevangenisstraf.
Vijf van de verdachten stonden terecht voor het mede organiseren en uitvoeren van de zogeheten dodenvluchten, vuelos de la muerte. Een van de belangrijkste doelen van het Argentijnse OM in dit proces was om aan te tonen dat de methode om arrestanten gedrogeerd boven de Rio de la Plata in zee te werpen, geen incidenten waren maar een geraffineerd en zorgvuldig geplande en sadistische campagne van de Argentijnse junta (die het land van 1976 tot 1983 regeerde) om politieke tegenstanders uit de weg te ruimen. Het hele militaire apparaat werkte er aan mee. Je was er bij en dus ben je erbij, is de redenering van de aanklagers.
De nu 65-jarige Julio Poch die jachtvlieger was bij de marine voordat hij in 1988 voor Transavia ging werken, moest volgens het OM wel hebben deelgenomen aan dodenvluchten. Hij werd aangeklaagd voor dertig moorden. Naast hem stonden nog drie piloten en een mechanicus terecht. In vrijwel alle gevallen bestond het bewijsmateriaal uit verklaringen van getuigen tegen wie de verdachten zouden hebben verteld over de gepleegde misdrijven. ‘Opruimvluchten’, zouden de militairen zelf hun acties hebben genoemd. Lijken waren volgens hen ‘vissenvoer’.
De dodenvluchten waren volgens het OM net zo zorgvuldig uitgevoerd als het stelselmatig ‘stelen’ van de baby’s van zwangere gevangen vrouwen ten tijde van de junta. Zij werden gegeven aan kinderloze militaire families of vrienden die voor ‘een goede opvoeding’ zouden zorg dragen. Het verschil met het babystelen is dat van de dodenvluchten geen getuigen zijn. Het bewijs van dit delict is in het water verdwenen. Justitie had in deze gevallen geen andere keuze dan het bewijzen van een soort van groepsaansprakelijkheid voor dit delict. In twee gevallen hebben de rechters die redenering gevolgd, in drie andere niet.
[/ezcol_1half]
[ezcol_1half_end]
El piloto Julio Poch absuelto después de una sesión emotiva
Julio Poch ha sido absuelto por el tribunal argentino de sospecha que treinta personas arrojaron al mar desde aviones. El veredicto se supo después de una sesión tumultuosa.
Marcel Haenen
30 de noviembre de 2017
El absuelto Julio Poch se muestra aliviado en el pasillo del enorme juzgado de Buenos Aires. Foto: Marcel Haenen
Los 54 hombres sospechosos de crímenes de lesa humanidad ya se retrasaron más de una hora. Los jueces tampoco se presentan en la corte. Las esposas de los militares sospechosos a quienes se les ha otorgado un lugar en una tribuna especial están comenzando a hacerse cada vez más ruidosas. Argentina ni siquiera puede iniciar un proceso histórico en el momento acordado, se quejan las mujeres elegantemente vestidas.
“Hemos venido a este circo, pero no tenemos esperanza de un buen resultado”, dice Ines Hansen. Está casada con un soldado que ha sido condenado a cadena perpetua antes. Porque, según ella, durante la junta que gobernó el país entre 1976 y 1983, defendió su patria contra los terroristas de izquierda. Hansen se sienta en su regazo con una bolsa negra resistente y tiene un impermeable azul con cremallera en la barbilla para protegerse del frío en el tribunal. El aire acondicionado sopla implacablemente al congelarse. “Algunos sospechosos serán absueltos hoy. Los jueces hacen eso para el espectáculo. Pretender que este es un estado constitucional ”.
Recibe apoyo de la mujer detrás de ella, Eneida de Alves de Oliveira de Taffarel. El esposo militar argentino de esta mujer brasileña también ha estado detenido durante diez años. “Todos los presos políticos”, dice ella. Distribuye CD-ROM que el periodista debería mirar en su casa más tarde. Luego verá que el proceso legal argentino está apestando. Los soldados lucharon en ese momento contra el Montoneros izquierdo. Si no hubieran hecho eso, Argentina se habría convertido en una especie de Cuba, dice el argumento. “¿Sabía que los Países Bajos apoyaron financieramente estos procesos escandalosos? Porque supuestamente quieren hacer algo por los derechos humanos ”, dice Ana Bareiro, también casada con un soldado que debe permanecer sentado de por vida.Himno nacional argentinoAsí como ella quiere aclarar esta teoría, los sospechosos son llevados a la sala del tribunal desde un sótano. Las esposas compasivas se ponen de pie como un hombre y comienzan a aplaudir. “Héroes” es gritado. ,, ¡Viva la Patria! ” Y luego montaron el himno nacional argentino con un fuerte cofre. Los agentes que tienen que mantener el orden parecen desempleados. Se sale de control rápidamente. Ahora también los familiares de las víctimas comienzan a gritar, a quienes se les ha dado un lugar en otra tribuna, detrás de la habitación con los sospechosos. Agitan con imágenes de las víctimas mortales del régimen.Ines Hansen abre su bolsa negra. Los carteles están saliendo de niños pequeños que murieron hace más de cuarenta años en los bombardeos de los Monteneros. Las mujeres cuelgan los carteles alrededor de sus cuellos. La guerra sucia de antaño irrita en la corte nuevamente. Solo los miembros de la familia Poch permanecen inactivos. La esposa Grethe, su hijo Andy, su hija Mariana y la hermana menor de ocho años de Julio, Patricia, no parecen saber cómo manejar el alboroto.Al rugir ruidosamente en el micrófono, el presidente de la corte de tres cabezas, Daniel Obligada, sabe cómo restaurar la calma. “Controla tus emociones! De lo contrario, tendré las tribunas despejadas. “Entonces el veredicto puede comenzar.Poch absuelto por unanimidadEl juez pone una enorme pila de papel impreso sobre la mesa y comienza a leer. Julio Poch, de 65 años, vestido con traje azul y corbata roja, tiene un lugar en el medio de la sala donde apenas hay espacio para tantos sospechosos y sus abogados. Él es sin expresión. El abogado holandés Geert-Jan Knoops y su pareja y esposa, Carry Hamburger, que asesoró a Poch de los Países Bajos, obtuvieron permiso del presidente para asistir a la audiencia como observadores entre los sospechosos. Se sientan en el mejor lugar, en una fila, y escuchan atentamente la oración en español, que no entienden.Lea también: Todavía espero después de 3,000 días de celularPara evitar que la sesión termine antes de la medianoche, el presidente comienza a leer sus consideraciones sobre la velocidad de la ametralladora. Primero, las defensas formales son discutidas y rechazadas. Entonces él comienza a pronunciar uno por uno. Lifetime es 29 veces el juicio final. Diecinueve hombres reciben sentencias de entre ocho y 25 años. Los castigos se distribuyen por matar, torturar y secuestrar personas. Las motivaciones no son dadas Los sospechosos recibirán una explicación detallada en una audiencia el 5 de marzo de 2018, según el juez. Seis veces alguien es absuelto. Detrás de mí, un hombre de repente comienza a sollozar. Su padre es liberado. “Muy bonito”, dice un momento después. “Pero mi padre ha estado detenido durante diez años”.Después de 2.5 horas, de repente, el nombre de Julio Poch cae de repente. Exonerado. Unánimemente Por tres jueces. Sus parientes caen en los brazos del otro en las gradas. Hay gritos de alegría y olfateo. Momentos después, el hijo Andy y Mariana Poch entran al pasillo. Absolutamente no quieren hablar con los pocos periodistas holandeses presentes. Solo la hermana Patricia explica brevemente, en secreto, cuán aliviada está la familia Poch. Nadie ha aprendido cómo exactamente se formuló el juicio. Todos se enojaron de inmediato.
‘Just statement’ El abogado Knoops que coopera con el abogado argentino Gerardo Ibañez está extremadamente satisfecho. Ahora puede anunciarse el texto de su reacción oficial que había dado en el hotel Emperador en el desayuno de la mañana bajo embargo. Eran dos declaraciones. Si Poch hubiera sido condenado, esto habría sido “una bofetada a la justicia”. “Pero la reacción correcta ahora es que esta es” una declaración válida “en un caso que solo los perdedores saben”. . La vida de Julio Poch ha sido destruida y el daño difícilmente se puede hacer más ”. Knoops no cree que los juicios sean realmente lógicos. Dos pilotos de la guardia costera han sido condenados a cadena perpetua. Fuera de la cancha, donde los grupos de derechos humanos y los miembros de los movimientos de izquierda siguen el proceso en una gran pantalla, ahora se celebra exuberantemente. Con cada ‘vida’ se hace trampa como si se hubiera marcado un gol. Los manifestantes cantan que los soldados, como los nazis, fueron derrotados en ese momento. Y llaman: “30,000 desaparecidos. Presente ”.
El periodista de investigación argentina Miriam Lewin, quien como un activista de izquierda en 1977 por la junta militar fue encerrado en las celdas de tortura de la escuela ESMA dice que visto como un triunfo ,, ” que al menos dos pilotos eran de toda la vida. Ella no está de acuerdo con la absolución de Poch. “Los demandantes han demostrado convincentemente que las confesiones de Poch durante la cena en Bali fueron más que una bravata. Hubo más colegas que escucharon a Poch alardear incesantemente sobre su participación en vuelos de asesinatos “. Todavía en la imagen A las ocho de la tarde, después de las cuatro, la lectura en este proceso de Argentina ha terminado. El juez ya no era audible. La familia Poch sale nerviosa. Todavía existe el temor de que el Ministerio Público pueda anunciar de inmediato una apelación y Poch no lo suelte. Knoops y Hamburger también tienen en cuenta un escenario de desastre. Knoops anuncia que ahora es el momento adecuado para una investigación en profundidad sobre el papel del estado holandés ”. El holandés Poch ha entregado a través de un truco que pasó ocho años bajo custodia. Entonces, la familia Poch desaparece repentinamente en el ascensor. Van desde la planta baja hasta el sexto piso del enorme juzgado, se puede ver en la pantalla sobre el ascensor. El día 6, los familiares de los seis sospechosos absueltos están esperando a ‘sus’ hombres. Después de media hora, el último Julio Poch, que se vistió y viste una camisa de cuadros deportivos, camina por el pasillo a través de una puerta de vidrio.
Ataca a su familia, abraza a sus abogados y le da un abrazo cálido. Él no quiere hablar con la prensa. Eso se puede hacer más tarde. En Schiphol, donde espera volar en una semana. Primero, aléjate de Argentina en una sola pieza. Después de cierta insistencia, Poch aún está preparado para que le tomen una foto. Se levanta, levanta su brazo derecho y aprieta su puño.Resumen de quejasEn 2012, el megaproceso en Buenos Aires comenzó con 68 hombres en el banquillo. Ahora se ha emitido un juicio contra 54 sospechosos. Los otros catorce hombres han muerto o se han encontrado seniles en los últimos años para poder participar en el proceso penal. Con algunas excepciones -donde se exigían penas de prisión de entre 18 y 25 años-, el Ministerio Público de la Nación en todos los casos exigía cadena perpetua.Cinco de los sospechosos fueron enjuiciados por coorganizar y ejecutar los llamados vuelos de la muerte, vuelos de la muerte. Uno de los objetivos principales del OM argentino en este proceso fue mostrar que el método de lanzar drogas arrestado sobre el Río de la Plata no fue un incidente sino una campaña refinada, cuidadosamente planeada y sádica de la junta argentina. (quien gobernó el país desde 1976 hasta 1983) para deshacerse de los opositores políticos. Toda la unidad militar trabajó en ello. Estuviste allí y estás ahí, es el razonamiento de los fiscales.El ahora Julio Poch de 65 años que era piloto de combate en la Marina antes de ir a trabajar para Transavia en 1988, según el Servicio de la Fiscalía, tuvo que participar en los vuelos de la muerte. Fue acusado de treinta asesinatos. Tres pilotos y un mecánico estaban parados a su lado. En casi todos los casos, la evidencia consistió en declaraciones de testigos contra quienes los sospechosos habían dicho sobre los crímenes cometidos. ‘Vuelos de liquidación’, los propios soldados habrían llamado sus acciones. Según ellos, eran ‘alimento para peces’.Los vuelos de la muerte fueron, según el Ministerio Público, tan cuidadosamente ejecutados como el “robo” sistemático de bebés de presas embarazadas en el momento de la junta. Fueron entregados a familias de militares sin hijos o amigos que proporcionarían “buena educación”. La diferencia con el robo de bebés es que los vuelos de la muerte no son testigos. La prueba de esta ofensa ha desaparecido en el agua. La justicia en estos casos no tuvo más opción que demostrar una especie de responsabilidad grupal por este delito. En dos casos, los jueces que siguieron el razonamiento no lo hicieron en otros tres.
[ezcol_1half]Piloot Julio Poch na emotionele zitting vrijgesproken
Julio Poch is door de Argentijnse rechtbank vrijgesproken van de verdenking dertig mensen vanuit vliegtuigen in zee te hebben geworpen. Het vonnis werd bekend na een tumultueuze zitting.
Marcel Haenen
30 november 2017
Al meer dan een uur te laat zijn de 54 mannen die verdacht worden van misdrijven tegen de menselijkheid. Ook de rechters laten zich niet in de rechtbank zien. De echtgenotes van de militaire verdachten die op een speciale tribune een plek hebben gekregen, beginnen steeds luidruchtiger te mopperen. Argentinië is zelfs niet in staat een historisch proces op het afgesproken tijdstip te laten beginnen, klagen de chic geklede vrouwen.
,,We zijn naar dit circus gekomen maar we hebben geen enkele hoop op een goede afloop’’, vertelt Ines Hansen. Ze is getrouwd met een militair die al eerder tot levenslang is veroordeeld. Omdat hij volgens haar tijdens de junta die het land van 1976 tot 1983 met harde hand regeerde zijn vaderland heeft verdedigd tegen linkse terroristen. Hansen zit met een stevige zwarte tas op schoot en heeft een blauwe regenjas tot haar kin dicht geritst om zich te beschermen tegen de snijdende koude in de rechtszaal. De airco blaast meedogenloos op vriesstand. ,,Er zullen vandaag heus wel een paar verdachten worden vrijgesproken. Dat doen de rechters voor de show. Om te veinzen dat dit een rechtsstaat is.’’
Ze krijgt luid bijval van de vrouw achter haar, Eneida de Alves de Oliveira de Taffarel. Ook de Argentijnse militaire echtgenoot van deze Braziliaanse vrouw zit al tien jaar vast. ,,Allemaal politieke gevangenen’’, zegt ze. Ze deelt cd-roms uit die de journalist later thuis maar eens op zijn gemak moet bekijken. Dan zal hij zien dat de Argentijnse rechtsgang enorm stinkt. De militairen vochten destijds tegen de linkse Montoneros. Hadden ze dat niet gedaan dan was Argentinië in een soort Cuba veranderd, luidt het betoog. ,,Wist u trouwens dat Nederland deze schandalige processen financieel heeft ondersteund? Omdat ze zogenaamd iets voor mensenrechten willen doen’’, vertelt Ana Bareiro, ook getrouwd met een militair die levenslang moet zitten.
Argentijnse volkslied
Net als ze deze theorie nader wil gaan duiden, worden de verdachten vanuit een kelder de rechtszaal binnen gebracht. De sympathiserende echtgenotes staan als een man op en beginnen te applaudisseren. ,,Helden’’, wordt er geschreeuwd. ,,Viva la Patria!’’ En dan zetten ze collectief met luide borst het Argentijnse volkslied in. De agenten die de orde moeten bewaren staan werkloos toe te kijken. Het loopt snel uit de hand. Nu beginnen ook de familieleden van de slachtoffers te joelen die op een andere tribune, achter de zaal met verdachten een plek hebben gekregen. Ze zwaaien met foto’s van de dodelijke slachtoffers van het regime.
Ines Hansen opent haar zwarte tas. Er komen posters te voorschijn van kleine kinderen die bij bomaanslagen van de Monteneros ruim veertig jaar geleden het leven lieten. De vrouwen hangen de posters om hun nek. De vuile oorlog van weleer woedt opnieuw in de rechtbank. Alleen de leden van de familie Poch blijven stilzitten. Echtgenote Grethe, zoon Andy, dochter Mariana en de acht jaar jongere zus van Julio, Patricia, lijken zich niet goed raad te weten in het tumult.
Door enorm hard in de microfoon te brullen, weet de voorzitter van de driekoppige rechtbank, Daniel Obligada, de rust enigszins te herstellen. ,,Beheers uw emoties! Anders laat ik de tribunes ontruimen.’’ Daarna kan het vonnissen beginnen.
Poch unaniem vrijgesproken
De rechter legt een enorme stapel aan twee kanten bedrukt papier op tafel en begint voor te lezen. De 65-jarige Julio Poch, in blauw pak en met rode stropdas, krijgt een plek midden in de zaal waar maar nauwelijks genoeg ruimte is voor zo veel verdachten en hun advocaten. Hij zit er uitdrukkingsloos bij. De Nederlandse advocaat Geert-Jan Knoops en zijn partner en echtgenote Carry Hamburger – die Poch vanuit Nederland adviseerden – hebben van de voorzitter toestemming gekregen de zitting als toehoorder tussen de verdachten bij te wonen. Ze zitten op de beste plek, op rij een, en luisteren aandachtig naar het vonnis in het Spaans – dat ze niet verstaan.
Om te voorkomen dat de zitting niet voor middernacht eindigt, begint de voorzitter in mitrailleurtempo zijn overwegingen voor te lezen. Eerst worden de formele verweren besproken en verworpen. Dan begint hij een voor een vonnissen uit te spreken. Levenslang is 29 keer het eindoordeel. Negentien mannen krijgen straffen van tussen de acht en 25 jaar. De straffen worden uitgedeeld wegens het moorden, martelen en ontvoeren van mensen. Motiveringen worden niet gegeven. Nadere uitleg krijgen de verdachten in een zitting van 5 maart 2018, zegt de rechter. Zes keer wordt iemand vrijgesproken. Achter me begint een man opeens te snikken. Zijn vader komt vrij. ,,Heel fijn’’, zegt hij even later. ,,Maar mijn pa heeft wel tien jaar vastgezeten.’’
Na 2,5 uur valt opeens de naam van Julio Poch. Vrijgesproken. Unaniem. Door drie rechters. Op de tribune vallen zijn naasten elkaar in de armen. Er klinken vreugdekreten en er wordt gesnikt. Even later lopen zoon Andy en Mariana Poch de gang op. Ze willen absoluut niet praten met de paar aanwezige Nederlandse journalisten. Alleen zus Patricia legt heel even, stiekem, uit hóe opgelucht de familie Poch is. Niemand heeft meegekregen hoe het oordeel precies werd geformuleerd. Iedereen was meteen van slag.
‘Terechte uitspraak’
Advocaat Knoops die samenwerkt met de Argentijnse advocaat Gerardo Ibañez is uiterst tevreden. Nu mag de tekst bekend worden van zijn officiële reactie die hij ’s ochtends aan het ontbijt in het Emperador hotel onder embargo had verstrekt. Het waren twee verklaringen. Als Poch zou zijn veroordeeld, was dit ,,een klap in het gezicht van het recht geweest.’’ Maar de juiste reactie luidt nu dat dit ,,een terechte uitspraak’’ is in een zaak ,,die alleen maar verliezers kent’’. Het leven van Julio Poch ,,is verwoest en de schade is nauwelijks nog goed te maken’’. Echt logisch vindt Knoops de vonnissen trouwens niet. Twee piloten van de kustwacht hebben namelijk wel levenslang gekregen.
Buiten voor de rechtbank, waar mensenrechtengroeperingen en leden van linkse bewegingen het proces op een groot scherm volgen, wordt inmiddels uitbundig feest gevierd. Bij elke ‘levenslang’ wordt er gejuicht alsof er net een doelpunt is gemaakt. De demonstranten zingen dat de militairen ,,net als de nazi’s destijds’’ zijn verslagen. En ze roepen: ,,30.000 vermisten. Present.’’
De Argentijnse onderzoeksjournaliste Miriam Lewin, die zelf als linkse activiste in 1977 door de militaire junta werd opgesloten in de martelcellen van de ESMA-school, zegt het als ,,een triomf’’ te zien dat in ieder geval twee piloten levenslang kregen. Met de vrijspraak van Poch is ze het niet eens. ,,De aanklagers hebben overtuigend aangetoond dat de bekentenissen van Poch tijdens dat etentje op Bali meer waren dan bravoure. Er waren meer collega’s die Poch onophoudelijk hebben horen opscheppen over zijn deelname aan moordvluchten.’’
Toch nog even op de foto
Om acht uur ’s avonds is, na vier uur, het voorlezen in dit voor Argentinië historische proces voorbij. De rechter was inmiddels nauwelijks meer verstaanbaar. De familie Poch komt zenuwachtig naar buiten. Er bestaat nog steeds de angst dat het OM mogelijk meteen hoger beroep aankondigt en Poch dan nog niet loslaat. Ook Knoops en Hamburger houden nog rekening met een rampscenario. Knoops kondigt aan dat nu de tijd rijp is ,,voor een diepgaand onderzoek naar de rol van de Nederlandse staat’’. Die heeft Nederlander Poch via een truc uitgeleverd waardoor hij acht jaar in voorarrest zat.
Dan verdwijnt de familie Poch opeens schielijk in de lift. Ze gaan van de begane grond naar de zesde etage van het enorme gerechtsgebouw, is te zien op het schermpje boven de lift. Op de zesde staan familieleden van de zes vrijgesproken verdachten te wachten op ‘hun’ mannen. Na een half uurtje komt als laatste Julio Poch, die zich inmiddels heeft omgekleed en een sportief geblokt hemd draagt, door een glazen deur de gang op.
Hij valt zijn familie in de armen, knuffelt zijn advocaten en geeft ook de verslaggever een hartelijke omhelzing. Praten wil hij niet met de pers. Dat kan later. Op Schiphol waar hij over een week naar toe hoopt te vliegen. Eerst maar eens heelhuids wegkomen uit Argentinië. Na enig aandringen is Poch nog wel bereid een foto van hem te laten maken. Hij gaat staan, steekt zijn rechterarm omhoog en balt zijn vuist.
Overzicht aanklachten
In 2012 begon het megaproces in Buenos Aires met 68 mannen in de beklaagdenbank. Er is nu vonnis gewezen tegen 54 verdachten. De overige veertien mannen zijn de afgelopen jaren gestorven of te seniel bevonden om nog langer te kunnen deelnemen aan het strafproces. Op enkele uitzonderingen na – waarin celstraffen van tussen de 18 en 25 jaar werden gevorderd – eiste het Argentijnse Openbaar Ministerie in alle gevallen levenslange gevangenisstraf.
Vijf van de verdachten stonden terecht voor het mede organiseren en uitvoeren van de zogeheten dodenvluchten, vuelos de la muerte. Een van de belangrijkste doelen van het Argentijnse OM in dit proces was om aan te tonen dat de methode om arrestanten gedrogeerd boven de Rio de la Plata in zee te werpen, geen incidenten waren maar een geraffineerd en zorgvuldig geplande en sadistische campagne van de Argentijnse junta (die het land van 1976 tot 1983 regeerde) om politieke tegenstanders uit de weg te ruimen. Het hele militaire apparaat werkte er aan mee. Je was er bij en dus ben je erbij, is de redenering van de aanklagers.
De nu 65-jarige Julio Poch die jachtvlieger was bij de marine voordat hij in 1988 voor Transavia ging werken, moest volgens het OM wel hebben deelgenomen aan dodenvluchten. Hij werd aangeklaagd voor dertig moorden. Naast hem stonden nog drie piloten en een mechanicus terecht. In vrijwel alle gevallen bestond het bewijsmateriaal uit verklaringen van getuigen tegen wie de verdachten zouden hebben verteld over de gepleegde misdrijven. ‘Opruimvluchten’, zouden de militairen zelf hun acties hebben genoemd. Lijken waren volgens hen ‘vissenvoer’.
De dodenvluchten waren volgens het OM net zo zorgvuldig uitgevoerd als het stelselmatig ‘stelen’ van de baby’s van zwangere gevangen vrouwen ten tijde van de junta. Zij werden gegeven aan kinderloze militaire families of vrienden die voor ‘een goede opvoeding’ zouden zorg dragen. Het verschil met het babystelen is dat van de dodenvluchten geen getuigen zijn. Het bewijs van dit delict is in het water verdwenen. Justitie had in deze gevallen geen andere keuze dan het bewijzen van een soort van groepsaansprakelijkheid voor dit delict. In twee gevallen hebben de rechters die redenering gevolgd, in drie andere niet.
[/ezcol_1half]
[ezcol_1half_end]
El piloto Julio Poch absuelto después de una sesión emotiva
Julio Poch ha sido absuelto por el tribunal argentino de sospecha que treinta personas arrojaron al mar desde aviones. El veredicto se supo después de una sesión tumultuosa.
Marcel Haenen
30 de noviembre de 2017
El absuelto Julio Poch se muestra aliviado en el pasillo del enorme juzgado de Buenos Aires. Foto: Marcel Haenen
Los 54 hombres sospechosos de crímenes de lesa humanidad ya se retrasaron más de una hora. Los jueces tampoco se presentan en la corte. Las esposas de los militares sospechosos a quienes se les ha otorgado un lugar en una tribuna especial están comenzando a hacerse cada vez más ruidosas. Argentina ni siquiera puede iniciar un proceso histórico en el momento acordado, se quejan las mujeres elegantemente vestidas.
“Hemos venido a este circo, pero no tenemos esperanza de un buen resultado”, dice Ines Hansen. Está casada con un soldado que ha sido condenado a cadena perpetua antes. Porque, según ella, durante la junta que gobernó el país entre 1976 y 1983, defendió su patria contra los terroristas de izquierda. Hansen se sienta en su regazo con una bolsa negra resistente y tiene un impermeable azul con cremallera en la barbilla para protegerse del frío en el tribunal. El aire acondicionado sopla implacablemente al congelarse. “Algunos sospechosos serán absueltos hoy. Los jueces hacen eso para el espectáculo. Pretender que este es un estado constitucional ”.
Recibe apoyo de la mujer detrás de ella, Eneida de Alves de Oliveira de Taffarel. El esposo militar argentino de esta mujer brasileña también ha estado detenido durante diez años. “Todos los presos políticos”, dice ella. Distribuye CD-ROM que el periodista debería mirar en su casa más tarde. Luego verá que el proceso legal argentino está apestando. Los soldados lucharon en ese momento contra el Montoneros izquierdo. Si no hubieran hecho eso, Argentina se habría convertido en una especie de Cuba, dice el argumento. “¿Sabía que los Países Bajos apoyaron financieramente estos procesos escandalosos? Porque supuestamente quieren hacer algo por los derechos humanos ”, dice Ana Bareiro, también casada con un soldado que debe permanecer sentado de por vida.Himno nacional argentinoAsí como ella quiere aclarar esta teoría, los sospechosos son llevados a la sala del tribunal desde un sótano. Las esposas compasivas se ponen de pie como un hombre y comienzan a aplaudir. “Héroes” es gritado. ,, ¡Viva la Patria! ” Y luego montaron el himno nacional argentino con un fuerte cofre. Los agentes que tienen que mantener el orden parecen desempleados. Se sale de control rápidamente. Ahora también los familiares de las víctimas comienzan a gritar, a quienes se les ha dado un lugar en otra tribuna, detrás de la habitación con los sospechosos. Agitan con imágenes de las víctimas mortales del régimen.Ines Hansen abre su bolsa negra. Los carteles están saliendo de niños pequeños que murieron hace más de cuarenta años en los bombardeos de los Monteneros. Las mujeres cuelgan los carteles alrededor de sus cuellos. La guerra sucia de antaño irrita en la corte nuevamente. Solo los miembros de la familia Poch permanecen inactivos. La esposa Grethe, su hijo Andy, su hija Mariana y la hermana menor de ocho años de Julio, Patricia, no parecen saber cómo manejar el alboroto.Al rugir ruidosamente en el micrófono, el presidente de la corte de tres cabezas, Daniel Obligada, sabe cómo restaurar la calma. “Controla tus emociones! De lo contrario, tendré las tribunas despejadas. “Entonces el veredicto puede comenzar.Poch absuelto por unanimidadEl juez pone una enorme pila de papel impreso sobre la mesa y comienza a leer. Julio Poch, de 65 años, vestido con traje azul y corbata roja, tiene un lugar en el medio de la sala donde apenas hay espacio para tantos sospechosos y sus abogados. Él es sin expresión. El abogado holandés Geert-Jan Knoops y su pareja y esposa, Carry Hamburger, que asesoró a Poch de los Países Bajos, obtuvieron permiso del presidente para asistir a la audiencia como observadores entre los sospechosos. Se sientan en el mejor lugar, en una fila, y escuchan atentamente la oración en español, que no entienden.Lea también: Todavía espero después de 3,000 días de celularPara evitar que la sesión termine antes de la medianoche, el presidente comienza a leer sus consideraciones sobre la velocidad de la ametralladora. Primero, las defensas formales son discutidas y rechazadas. Entonces él comienza a pronunciar uno por uno. Lifetime es 29 veces el juicio final. Diecinueve hombres reciben sentencias de entre ocho y 25 años. Los castigos se distribuyen por matar, torturar y secuestrar personas. Las motivaciones no son dadas Los sospechosos recibirán una explicación detallada en una audiencia el 5 de marzo de 2018, según el juez. Seis veces alguien es absuelto. Detrás de mí, un hombre de repente comienza a sollozar. Su padre es liberado. “Muy bonito”, dice un momento después. “Pero mi padre ha estado detenido durante diez años”.Después de 2.5 horas, de repente, el nombre de Julio Poch cae de repente. Exonerado. Unánimemente Por tres jueces. Sus parientes caen en los brazos del otro en las gradas. Hay gritos de alegría y olfateo. Momentos después, el hijo Andy y Mariana Poch entran al pasillo. Absolutamente no quieren hablar con los pocos periodistas holandeses presentes. Solo la hermana Patricia explica brevemente, en secreto, cuán aliviada está la familia Poch. Nadie ha aprendido cómo exactamente se formuló el juicio. Todos se enojaron de inmediato.
‘Just statement’ El abogado Knoops que coopera con el abogado argentino Gerardo Ibañez está extremadamente satisfecho. Ahora puede anunciarse el texto de su reacción oficial que había dado en el hotel Emperador en el desayuno de la mañana bajo embargo. Eran dos declaraciones. Si Poch hubiera sido condenado, esto habría sido “una bofetada a la justicia”. “Pero la reacción correcta ahora es que esta es” una declaración válida “en un caso que solo los perdedores saben”. . La vida de Julio Poch ha sido destruida y el daño difícilmente se puede hacer más ”. Knoops no cree que los juicios sean realmente lógicos. Dos pilotos de la guardia costera han sido condenados a cadena perpetua. Fuera de la cancha, donde los grupos de derechos humanos y los miembros de los movimientos de izquierda siguen el proceso en una gran pantalla, ahora se celebra exuberantemente. Con cada ‘vida’ se hace trampa como si se hubiera marcado un gol. Los manifestantes cantan que los soldados, como los nazis, fueron derrotados en ese momento. Y llaman: “30,000 desaparecidos. Presente ”.
El periodista de investigación argentina Miriam Lewin, quien como un activista de izquierda en 1977 por la junta militar fue encerrado en las celdas de tortura de la escuela ESMA dice que visto como un triunfo ,, ” que al menos dos pilotos eran de toda la vida. Ella no está de acuerdo con la absolución de Poch. “Los demandantes han demostrado convincentemente que las confesiones de Poch durante la cena en Bali fueron más que una bravata. Hubo más colegas que escucharon a Poch alardear incesantemente sobre su participación en vuelos de asesinatos “. Todavía en la imagen A las ocho de la tarde, después de las cuatro, la lectura en este proceso de Argentina ha terminado. El juez ya no era audible. La familia Poch sale nerviosa. Todavía existe el temor de que el Ministerio Público pueda anunciar de inmediato una apelación y Poch no lo suelte. Knoops y Hamburger también tienen en cuenta un escenario de desastre. Knoops anuncia que ahora es el momento adecuado para una investigación en profundidad sobre el papel del estado holandés ”. El holandés Poch ha entregado a través de un truco que pasó ocho años bajo custodia. Entonces, la familia Poch desaparece repentinamente en el ascensor. Van desde la planta baja hasta el sexto piso del enorme juzgado, se puede ver en la pantalla sobre el ascensor. El día 6, los familiares de los seis sospechosos absueltos están esperando a ‘sus’ hombres. Después de media hora, el último Julio Poch, que se vistió y viste una camisa de cuadros deportivos, camina por el pasillo a través de una puerta de vidrio.
Ataca a su familia, abraza a sus abogados y le da un abrazo cálido. Él no quiere hablar con la prensa. Eso se puede hacer más tarde. En Schiphol, donde espera volar en una semana. Primero, aléjate de Argentina en una sola pieza. Después de cierta insistencia, Poch aún está preparado para que le tomen una foto. Se levanta, levanta su brazo derecho y aprieta su puño.Resumen de quejasEn 2012, el megaproceso en Buenos Aires comenzó con 68 hombres en el banquillo. Ahora se ha emitido un juicio contra 54 sospechosos. Los otros catorce hombres han muerto o se han encontrado seniles en los últimos años para poder participar en el proceso penal. Con algunas excepciones -donde se exigían penas de prisión de entre 18 y 25 años-, el Ministerio Público de la Nación en todos los casos exigía cadena perpetua.Cinco de los sospechosos fueron enjuiciados por coorganizar y ejecutar los llamados vuelos de la muerte, vuelos de la muerte. Uno de los objetivos principales del OM argentino en este proceso fue mostrar que el método de lanzar drogas arrestado sobre el Río de la Plata no fue un incidente sino una campaña refinada, cuidadosamente planeada y sádica de la junta argentina. (quien gobernó el país desde 1976 hasta 1983) para deshacerse de los opositores políticos. Toda la unidad militar trabajó en ello. Estuviste allí y estás ahí, es el razonamiento de los fiscales.El ahora Julio Poch de 65 años que era piloto de combate en la Marina antes de ir a trabajar para Transavia en 1988, según el Servicio de la Fiscalía, tuvo que participar en los vuelos de la muerte. Fue acusado de treinta asesinatos. Tres pilotos y un mecánico estaban parados a su lado. En casi todos los casos, la evidencia consistió en declaraciones de testigos contra quienes los sospechosos habían dicho sobre los crímenes cometidos. ‘Vuelos de liquidación’, los propios soldados habrían llamado sus acciones. Según ellos, eran ‘alimento para peces’.Los vuelos de la muerte fueron, según el Ministerio Público, tan cuidadosamente ejecutados como el “robo” sistemático de bebés de presas embarazadas en el momento de la junta. Fueron entregados a familias de militares sin hijos o amigos que proporcionarían “buena educación”. La diferencia con el robo de bebés es que los vuelos de la muerte no son testigos. La prueba de esta ofensa ha desaparecido en el agua. La justicia en estos casos no tuvo más opción que demostrar una especie de responsabilidad grupal por este delito. En dos casos, los jueces que siguieron el razonamiento no lo hicieron en otros tres.
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/11/30/piloot-julio-poch-na-emotionele-zitting-vrijgesproken-a1583120
[/ezcol_1half_end]
Colaboración: Dra. Andrea Palomas Alarcón
PrisioneroEnArgentina.com
Diciembre 27, 2017
Tags: Ana Barreiro, Julio PochRelated Posts
EL “BRAVUCÓN” JUEZ ARIEL LIJO… ¿INTEGRARÁ LA CORTE SUPREMA? (Con video de 18 minutos)
♦ Por Claudio Kussman. El vetusto tema de [...]
Presentación del libro CRÓNICA DE UNA GUERRA NEGADA
“CRÓNICA DE UNA GUERRA NEGADA -Guerra Revolucionaria en [...]
CLAUDIO KUSSMAN en DE ESO NO SE HABLA
El programa DE ESO NO SE HABLA conducido [...]